Hokjes? Wat nou hokjes...!?

In Filosofie Magazine, nr 02-2010 staat een heel aardig artkel over de wijze waarop technologie interacteert met ons cognitieve systeem. Ik werd eigenlijk getriggerd door de titel van het artikel "Ik twitter, dus ik besta (niet)". Ik dacht in eerste instantie, nee hè, niet weer zo'n twitterscepticus. Dat bleek de schrijver achteraf overigens wel te zijn ("... voortdurende stroom berichtjes op je mobiel, waarvan de meeste vooral blabla zijn."), maar dat is niet de essentie van het artikel. De uitdaging zit volgens de schrijver, de filosoof en technologiewatcher Jos de Mul, in het zinvol integreren van nieuwe technologieën in onze cognitieve structuur. Jos trekt een analogie met de uitvinding van het schrift, bedoeld om de 'neolithische' information overload waaraan onze voorouders werden bloogesteld, te beheersen (door middel van een vorm van extern geheugen, te weten het schrift!). Maar de introductie van het schrift vereiste tevens de ontwikkeling van nieuwe vaardigheden, zoals lezen en schrijven. Een meer hedendaags voorbeeld is de inzet van stemwijzers, expertsystemen waarin niet alleen informatie over politieke partijen ligt opgeslagen, maar die ook een beslismodule bevatten. "De opgave is nu dergelijke expertsystemen op een zinvolle wijze te integreren in onze cognitieve structuur. Eenvoudiger gezeg": hoe zorg je dat de stemwijzer jou helpt te stemmen en dat hij niet voor je stemt?" Hoe houd je zicht op dat deel van je cognitieve vermogens dat je hebt gedelegeerd? Het volledige artikel, dat de moeite waard is, is te vinden in Filosofie Magazine, jaargang 19, 02-2010, pagina 13-16.