Hokjes? Wat nou hokjes...!?

Wat was het leven eenvoudig tot een paar weken geleden. Qua kleding dan bedoel ik hè, om misverstanden te voorkomen. Als ik kleding voor de volgende dag moest uitzoeken, dan was ik zo klaar. Ik had grosso modo de keuze uit zo'n 15 overhemden (overwegend paars natuurlijk) en uit 3 maatwerkpakken. Ik droeg onder het overhemd standaard een wit t-shirt en aan mijn voeten had ik antracietgrijze sokken en zwarte schoenen, doorgaans van Van Bommel. That's it. Voor de goede orde, ik heb het over doordeweekse dagen, waarop ik moest werken. Op mijn vrije dagen liep ik er overigens wel wat frivoler bij. Maar het was in ieder geval snel en overzichtelijk. En het kostte mij niet meer dan 5 minuten om de kleding voor de volgende dag klaar te leggen.
Hoe anders is dat nu, nu ik langzaam aan (nou ja langzaam...) mijn mannengarderobe aan het inwisselen ben voor een vrouwengarderobe. Het uitzoeken van kledingstukken, die ik de volgende dag zal dragen, kost heden ten dage véél meer tijd. Het aantal combinaties is nu ook vele malen groter. Welke broek zal ik aantrekken? De stonewashed boyfriend spijkerbroek, die blauwe skinny spijkerbroek, of toch maar die zwarte? Of toch maar die  zwarte legging of toch maar die tregging (vraag mij niet wat het verschil is...) of durf ik het aan die gewaagde gebreide jurk aan te trekken? Of toch maar die maxi dress? En een colbertje? Welke? En welk sjaaltje past daar dan weer bij. En dan heb ik het nog niet eens over de keuze van het schoeisel: hakken, geen hakken? Enkellaarsjes, knielaarzen, pumps? Kortom, het leven is er absoluut niet eenvoudiger op geworden; wel veel leuker trouwens. Ik wist natuurlijk al mijn hele leven dat voor vrouwen veel leukere kleding wordt gemaakt dan voor mannen en dat vrouwen veel meer keuze hebben, maar nu ben ik zo ver dat ik die dameskleding ook zelf durf te dragen. De uitdrukking "Kleren maken de man" betekent overigens dat men wordt beoordeeld op wat men draagt. In die zin is er in mijn geval helemaal niets veranderd, sterker: ik word nu meer dan ooit beoordeeld op wat ik draag. And you know what? I don't give a shit (anymore)!

Mijn blog heeft als ondertitel weliswaar "Belevenissen van een transgender", maar na al die blogposts de afgelopen maanden, waarin vooral ikzelf centraal heb gestaan, wil ik het deze keer nu eens niet over mezelf hebben, maar over jullie. Ik heb de afgelopen maanden namelijk ontzettend veel steun gehad aan jullie. Ik durf zonder meer te stellen dat ik niet zo ver was gekomen als ik deze reis in mijn eentje had moeten afleggen. Ik ben deze reis jaren geleden begonnen en gedurende de reis, die overigens nog niet ten einde is, heb ik altijd een schare supporters langs de lijn gehad die mij door dik en dun hebben gesteund. Ik zou dolgraag al die mensen met naam en toenaam noemen, maar dan zou deze blogpost een ellenlange opsomming worden van namen en dat zou een beetje saai worden en als ik ergens niet van houd... En dan loop ik ook nog eens het risico dat ik sommige mensen zou vergeten; dat zou ik mezelf niet vergeven. Een aantal van jullie heb ik inmiddels in real live ontmoet, anderen ken ik alleen in de virtuele wereld. Hoe dan ook, al die mensen die mij onvoorwaardelijk hebben gesteund en die mij met raad en daad hebben bijgestaan, al die mensen wil ik langs deze weg bedanken voor het steentje dat zij hebben bijgedragen aan mijn ontwikkeling en aan mijn feitelijke coming out.

Zoals gezegd, het is helaas ondoenlijk om iedereen te noemen, ofschoon ik dat het liefst had gedaan. Desondanks wil ik een beperkt aantal mensen met naam en toenaam noemen, omdat die een heel speciale rol hebben gespeeld tot dusverre. Dat wil echter geenszins zeggen dat de bijdragen van de anderen, die ik hier niet noem, niet belangrijk zijn geweest. Integendeel, alle reacties en steunbetuigingen heb ik met liefde omarmd en hebben mij gesterkt in de af te leggen weg.
Ik zei 'naam en toenaam', maar uit privacy overwegingen noem ik alleen de voornaam van betrokkenen. Ik weet bijna zeker dat de betreffende personen zich wel in mijn beschrijving zal herkennen. En anders, wie de schoen past, trekke hem aan.
Om te beginnen wil ik Mariëlle noemen, die als katalysator heeft gewerkt. Mariëlle vroeg mij jaren geleden om mijn liefde voor nagellak uit de doeken te doen op haar nagellak blog. Door dat initiatief kwam mijn coming out in een stroomversnelling. Ik schreef de eerste blogs bij Mariëlle onder het pseudoniem Nagellakman, maar na een jaartje ben ik onder mijn eigen naam de columns gaan schrijven. En dat doe ik nog steeds met heel veel plezier. Ook Sonja mag niet onvermeld blijven. Ik beschouw Sonja als mijn soulmate, een geestverwante, een schat van een mens met een groot hart, die zelf ook de nodige bagage met zich meezeult, maar toch altijd weer voor anderen klaarstaat. Zowel Mariëlle als Sonja heb ik inmiddels in real live ontmoet.
Ook Myrna mag niet ontbreken. En ofschoon ik Myrna helaas nog nooit in real live heb ontmoet, hebben we vele persoonlijke gesprekken gevoerd via Whatsapp en via e-mail, hield zij mij regelmatig een spiegel voor en stimuleerde Myrna mij om vooral mijn eigen weg te vinden en te volgen. O ja, Myrna is ook mijn persoonlijke kledingcoach, die ik vanuit de paskamer bestook met foto's van kledingstukken. En niet te vergeten, een paar weken geleden praatte Myrna mij moed in om in mijn nieuwe lange rok de 'boze' buitenwereld te trotseren, en met succes ;)
Een andere belangrijke persoon is Pippi, een Indische dame van stand die ik leerde kennen via Twitter en via haar prachtig geschreven stukjes op haar blog. Pippi ontmoette ik tijdens mijn allereerste meet&greet met nagellak liefhebbers. We hadden afgesproken op Leiden Centraal en de klik was er direct (beiden Indo's ;) ). We hebben daarna elkaar regelmatig ontmoet en ik ben zelfs een keer bij haar thuis geweest om haar indrukwekkende verzameling nagellak (toentertijd tegen de 2000 (!) lakjes) met eigen ogen te aanschouwen.
En ja, zoals gezegd, verder zijn er vele tientallen personen die mij accepteren zoals ik ben en die mij regelmatig een hart onder de riem hebben gestoken (en nog steeds steken). En daarvoor wil ik iedereen hartelijk bedanken: jullie bijdrage aan mijn leven is van onschatbare waarde en niet in geld uit te drukken. Jullie allen wil ik langs deze blogpost in de bloemetjes zetten.... (wel paarse bloemen vanzelfsprekend; jullie kennen me inmiddels)

In the spotlight...

My blog is subtitled "Adventures of a transgender," but after all the blog posts in the recent months, which all had the focus mainly on me, this time I don't want to talk about myself, but about you guys. In the past few months I have had a lot of support by you all. I dare say that I had not come this far if I had to to it on myown. I started this journey years ago and during that journey, which still isn't finished, I have always had a crowd of supporters along the way who have been very supportive of me. I would love to mention all these people by name, but this blog post would become a very long list of names and that would be a bit boring as well. And then there would be the risk that I would forget some people; I would not forgive myself. Some of you I have already met in real live, others I only know in the virtual world. Anyway, all those people who have supported me unconditionally and that have assisted me, all those people I want to thank for their contribution to my growth and development and to my coming out.

As mentioned, it is unfortunately impossible to mention everyone, although I would prefer to have done that. Nevertheless, I want to mention a few people by name because they have played a very special role so far. However, this does not mean at all that the contributions of the others I don't mention here, have not been significant. All the reactions and expressions of support I have embraced with love and have strengthened me in the way to go.
I said, 'naming and shaming', but for privacy reasons I only mention the first name of those involved. I'm pretty sure the subjects will recognize themselves in my description. Otherwise, if the cap fits, you should wear it.
To begin, I want to mention Marielle, who has worked as a catalyst. Marielle has asked me years ago to reveal my love for nail polish on her nail polish blog. Through this initiative my coming out was rapidly accelerated. I wrote the first blogs at Marielles blog under the pseudonym Nagellakman (Nailpolish man), but after a year I started using my own name. And I still write my monthly columns with a lot of fun. Sonja should not go unmentioned. I consider Sonja as my soulmate, a like-minded, a very sweet lady with a big heart, who also has encountered a lot in her life, but who always is willing to help others. Both Marielle and Sonja I have met in real live.
Myrna also is a must. Although I unfortunately have never met Myrna in real live, we have had many personal conversations using Whatsapp and via e-mail. She regularly confronted me with myself and encouraged me to find my own path and follow it. Oh, not to forget, Myrna is also my personal clothes coach, who I send many pictures in the fitting room showing her garments. And very important, a few weeks ago Myrna encouraged me to go out in the street, wearing my new long skirt and successfully ;)
Another important person is Pippi, an Indonesian lady that I have met via Twitter and via her beautifully written posts on her personal blog. I have met Pippi in real live during my first Meet & Greet with nail polish lovers. We agreed to meet at Leiden Centraal and then there was a connection right away (both Indo's ;-) ). We still meet regularly and once I even visited her at home to see with my own eyes her impressive collection of nail polish (more than 2000 bottles (!) of nail polish) .
And yes, as said before, there are still dozens of people who accept me as I am and who frequently supported me (and still do). And all those lovely peopple I want to thank their your contribution to my life. Your contribution have been invaluable and can not be expressed in dollars or euros. I would like to put all of you all in the spotlight of this blog post and hand you these flowers .... (purple flowers of course, you know me by now)

The Gender Tag Project is een initiatief van de Amerikaanse Ashley Wylde (http://ashleywylde.com/videos/the-gender-tag-project/) waarin mensen wordt aangemoedigd een set van 10 vragen te beantwoorden over hun ervaringen met 'gender' in de vorm van een YouTube video. Met 'gender' wordt bedoeld het geheel van sociale, culturele, gedrags- en identiteitsaspecten van een sekse, ter onderscheiding van lichamelijke en biologische aspecten. De Gender Tag video's zijn verzameld in een YouTube playlist genaamd "The Gender Tag Project". Aangezien het Engelstalig is heb ik ervoor gekozen om de 10 vragen te beantwoorden in de vorm van deze blogpost, waarbij ik de Engelstalige vragen letterlijk heb overgenomen. Wellicht dat ik na het beantwoorden van de vragen deze alsnog in het Engels als YouTube fimpje opneem, maar in deze fase vind ik het belangrijker om mijn gevoelens en ervaringen goed onder woorden te brengen en dat lukt mij niet in een vreemde taal.

Vraag 1 How do you self-identify your gender, and what does that definition mean to you?
Het zal de meesten van jullie niet verbazen dat ik mezelf beschouw als man én vrouw of als man noch vrouw. Ik zie mezelf als iemand die zich duidelijk tussen beide geslachten in beweegt. Ik heb weliswaar het lichaam van een man, maar qua gevoelsleven voel ik mij meer verwant aan een vrouw. Het liefst zou ik worden geregistreerd als derde sekse, bijvoorbeeld als transgender. In de Volkskrant van afgelopen weekend (3 en 4 oktober 2015) stond het artikel "Nooit meer hokje m/v hoeven aankruisen" waarin aandacht werd gevraagd voor de transgenders. Conclusie: "Voor de transgender die tussen de seksen in zit is weinig begrip." En laat dat nu precies de positie zijn die ik inneem.

Vraag 2 What pronouns honour you?
Ik word op dit moment aangesproken met 'hij' en met 'hem', met de mannelijke aanspreekvorm dus. Daar heb ik vooralsnog geen problemen mee, omdat ik mij realiseer dat ik voor buitenstaanders nu eenmaal het meeste weg heb van een man. Ik werd overigens een paar maanden geleden bij de huidtherapeut aangesproken met mevrouw Verdegem en dat vond ik eerlijk gezegd ook wel wat vreemd klinken. Maar dat kan een kwestie van gewenning zijn.

Vraag 3 Describe the style of clothing that you most often wear
Sinds enige maandnen ben ik druk doende om mijn mannengarderobe in te ruilen voor een (androgyne) garderobe die wat beter past bij mijn identiteit, beter, bij mijn gender. Ik draag niet langer overhemden, mannenpakken en mannenschoenen, kleding die jaren heb gedragen omdat dat nu eenmaal van mij werd verwacht. Of eigenlijk, waarvan ik dacht dat het van mij werd verwacht. Ik draag nu vooral skinny jeans, laarsjes met hakken, damescolbertjes met daaronder getailleerde shirtjes. Kortom, kleding met een duidelijke vrouwelijke stijl.

Vraag 4 Talk about your choices with body hair. How do you style your hair? Have you facial hair? What do you chose to shave, or chose not to shave?
Over mijn hoofdhaar hoef ik het niet te hebben, omdat ik al vroegtijdig met lede ogen moest aanzien dat ik kaal werd. Het voelt enigszins onrechtvaardig: mij het lichaam van een man toewijzen maar het gevoelsleven van een vrouw en vervolgens zorgen voor vroegtijdige kaalheid. Ik heb weliswaar twee pruiken tot mijn beschikking, maar het dragen van pruiken voelt kunstmatig. Met het dragen van die pruiken lijkt het of ik een ander ben, terwijl ik juist naarstig op zoek ben naar mijzelf.

Vraag 5 Talk about cosmetics. Do you chose to wear makeup? Do you paint your nails? What types of soaps and perfumes do you use if any?
Ik ga eigenlijk nooit zonder make-up de deur uit en als ik zeg make-up bedoel ik ook de hele ratteplan: ik start met een dagcrème, met daarover een foundation die ik op bepaalde plekken combineer met een neutralizer om de donkere plekken te maskeren. Ik gebruik verder wenkbrauwpoeder, oogschaduw, oogpotlood, mascara, bronzing poeder, blusher en lipstick. Ja, dat is inderdaad best een hele lijst. Nu begrijp ik ook dat ik iedere ochtend een half uur nodig heb om dat alles op mijn gezicht te smeren ;-).

Vraag 6 Have you experienced being misgendered? If so, how often?
Met 'misgendered' wordt hier bedoeld dat een vrouw wordt aangezien voor een man en vice versa. Die vraag kan ik feitelijk niet beantwoorden, omdat ik mezelf noch man, noch vrouw voel, dan wel beiden tegelijk. In die zin kun je met mij vele kanten op. Dat betekent tevens dat het begrip 'misgendered' niet op mij van toepassing is, zoals in het dagelijkse leven wel meer dingen niet op mij van toepassing zijn.

Vraag 7 Do you experience dysphoria? How does that affect you?
Er is sprake van genderdysforie wanneer een persoon zich niet prettig voelt omdat er een mismatch is tussen zijn/haar biologische sekse en zijn/haar gender identiteit. Daar heb ik wel degelijk mee te maken, omdat het gevoel overwegend (maar niet uitsluitend) een vrouw te zijn, haaks staat op mijn lichaam dat van een man is, oftewel mijn biologische sekse, zoals die is vastgesteld bij mijn geboorte. Met die mismatch worstel ik al jaren, eigenlijk al van jongs af aan. Ik voelde als jongetje van vijf al dat er iets niet klopte en dat ik dingen leuk vond die doorgaans alleen meisjes leuk vonden. Of het nu ging om speelgoed of kleding ging. Om mijn gevoel en mijn biologische sekse enigszins in evenwicht te brengen, droeg ik in het geheim meisjeskleren, maakte ik mij op en lakte ik mijn nagels, dat alles in een poging die mismatch ongedaan te maken. Echter, dat kon in mijn beleving alleen in het geniep, omdat ik zeker wist te weten dat mijn directe omgeving mijn afwijkende gedrag niet zou tolereren. In die zin ben ik heel lang, heel eenzaam en bij tijd en wijle erg verdrietig geweest (overigens zonder dat anderen daarvan op de hoogte waren). Ik heb tot ver in de volwassenheid een dubbelleven geleid waar alleen mijn huidige vrouw weet van had. Zelfs mijn ouders en broers wisten tot voor kort van niets. En ja, dat neem je mee in je ontwikkeling van mens. Hoe dat precies heeft uitgewerkt, kan ik niet zeggen. Maar is wel degelijk "food for thought".

Vraag 8 Talk about children. Are you interested in having children. Would you like to carry a child if that were an option to you?
Ik ben getrouwd en heb twee kinderen, een zoon van 23 en een dochter van 17 jaar. En nee, ik heb absoluut niet de behoefte om zelf een kind te baren ;-)

Vraag 9 Talk about money. Is it important to you to provide for a family financially if you choose to have one? Is it important to you to earn more than any partner you may have?
Ik ben allesbehalve ambitieus. Natuurlijk wil ik graag dat mijn vrouw en kinderen niets tekort komen en volgens mij ben ik daarin wel geslaagd. En nee, ik zou er absoluut geen probleem mee hebben indien mijn vrouw meer zou verdienen dan ik.

Vraag 10 Anything else you wnat to share about your experience with gender?
Deze hele blog gaat over mijn ervaringen en gevoelens als transgender en daar zit het woord 'gender' niet voor niets in. Het voert te ver om mijn worsteling als transgender hier samen te vatten. Daarvoor is het handiger om de verschillende blogposts terug te lezen. Ik hoop dat daarin mijn zoektocht naar mezelf naar voren komt, mijn twijfels en mijn diepste angsten, maar zeker ook de leuke momenten en mijn groei als mens die niets liever wil dan zichzelf zijn in harmonie met zijn dierbaren. Of zoals Loesje ooit heeft gezegd: "Transgender, niet omdat ik anders wil zijn, maar omdat ik mezelf wil zijn."

The Gender Tag Project

The Gender Tag Project is an initiative of the American Ashley Wylde (http://ashleywylde.com/videos/the-gender-tag-project/) in which people are encouraged to answer a set of 10 questions about their experiences with 'gender' in the form of a YouTube video. The term 'gender' refers to the totality of social, cultural, behavioral and identity aspects of sexe, as distinct from physical and biological aspects. The Gender Tag videos are collected in a YouTube playlist called "The Gender Tag Project". As the language is English, I have chosen to answer the 10 questions in the form of this blog post. Perhaps that after answering the questions I may decide to make that YouTube short film after all, but at this stage I think it is important to describe my feelings and experiences accurately and I will not succeed in a foreign language.

Question 1 How do you self-identify your gender, and what does that definition mean to you?
It will not surprise most of you that I consider myself as a man ánd woman or as a man nor a woman. I define myself as someone who is clearly in between both sexes. I admittedly have the body of a man, but in terms of emotions I feel more akin to a woman. I would love to be registered as a third gender, such as transgender. In the Volkskrant (a Dutch newspaper) last weekend (3 and 4 October 2015) there was an article "Never again having to tick F of M" which drew attention to transgenders. Conclusion: "For transgendered people who live in between the sexes there is little understanding." And that is exactly the position that I have.

Question 2: What pronouns honor you?
I am currently addressed as 'he' and 'him', with the male form so to speak. I have no problems with that yet, because I realize that for outsiders I simply have the characteristics of a man. A few months ago however I was addressed at the dermatologist with Mrs. Verdegem and I thought it sounded a little odd. But that may be a matter of getting used to it.

Question 3 Describe the style of Clothing that you must wear or at
For the last few months I have been working on changing my wardrobe from a man to a more androgynous wardrobe that fits better with my identity, better, with my gender. I do not wear shirts, men's suits and men's shoes any longer, clothing that I have worn for years because that was expected of me. Or rather, I thought it was expected of me. Nowadays I wear skinny jeans, boots with heels, ladies suit-jacket  with tailored shirts. In short, clothing with a distinct feminine style.

Question 4 Talk about your choices with body hair. How do you style your hair? Have you facial hair? What do you chose to shave, or chose not to shave?
I don't have to discuss my hair, because sorrowly enough I knew that I was going to be bald. It feels somewhat unfair: to be assigned a man's body, but the emotional life of a woman and then be confronted with premature baldness. I do have two wigs at my disposal, but wearing wigs feels artificial. Wearing these wigs I feel like being someone else, while being desperately seeking for myself.

Question 5 Talk about cosmetics. Do you chose to wear makeup? Do you paint your nails? What types of soaps and perfumes do you use if any?
I never leave the house without make-up and when I say make-up I mean the whole stuff: I start with a moisturizer, next a foundation that I combine with a neutralizer to mask the dark spots . I use eyebrow powder, eye shadow, eyeliner, mascara, bronzing powder, blusher and lipstick. Yes, that is indeed quite a long list. Now I understand that I need half an hour every morning to put all that on my face ;-).

Question 6 Have you experienced being misgendered? If so, how often?
With 'misgendered' is meant that a woman is mistaken for a man and vice versa. That is a question I cannot  answer, because I am neither a man nor woman, or both at the same time. In that sense you can go any direction with me. This also means that the concept 'misgendered 'does not apply to me, like many things do not apply to me in my everyday life.

Question 7 Do you experience dysphoria? How does that affect you?
Gender dysphoria means that a person does not feel comfortable because there is a mismatch between his / her biological sex and his / her gender identity. That actually is something I have to deal with, because the predominantly feeling (but not exclusively) to be a woman, doesn't match my male body, or my biological sex, as determined at birth. I have been struggling with that mismatch since I was little child. As a 'boy' of five I already felt that something was wrong and that I liked things that typically only girls were supposed to like, whether it were toys or clothing. To put my feelings and my biological sex somewhat on balance, I wore girls clothes secretly, I used my mothers make-up and I polished my nails, in an attempt to undo this mismatch. However, it could only be done secretly, because I knew for sure that my environment would not tolerate my deviant behavior. In that respect for a long time I was very lonely and sad (and nobody was aware of it). For years I led a double life only my current wife was aware of. Even my parents and two brothers knew nothing of until recently. And yes, that does influence your development as a human being. How it has worked out exactly, I can not say. But is indeed "food for thought".

Question 8 Talk about children. Are you interested in having children. Would you like to carry a child If That Were an option to you?
I am married and have two children, a son 23 and a daughter of 17 years. And no, I definitely don't feel the need to carry a child myself ;-)

Question 9: Talk about money. Is it important to you to providence for a family financially if you choose to have one? Is it important to you to earn more than any partner You May have?
I am everything but ambitious. Of course, I want my wife and children to have a good life financially and I think I have succeeded. And no, I wouldn't mind at all if my wife would earn more than I would.

Question 10 Anything else you wnat to share about your experience with gender?
This whole blog is about my experiences and feelings as a transgender and the word 'gender' isn't in it for nothing. It would take too long to summarize my struggle as a transgender here. I would say read my posts in this blog. I hope that is those posts my search for myself  will emerge, including my doubts and my deepest fears, but also the good times and my growth as a person, who wants nothing more than to be myself in harmony with my loved ones. Or as Loesje stipulates on one of her posters: "Transgender, not because I want to be different, but because I want to be myself."