Hokjes? Wat nou hokjes...!?

Het is vrijdag, mijn vaste vrije dag, het begin van een heerlijk lang weekend, waar ik normaliter erg naar uitkijk, maar vandaag ben ik moe, futloos, een beetje verdrietig en heb ik last van hoofdpijn. Ik zit er eigenlijk een beetje doorheen. Het zal ongetwijfeld de tol zijn van de afgelopen weken, waarin zoveel ingrijpende en emotionele dingen zijn gebeurd, die ik - en dat realiseer ik mij nu - onvoldoende een plekje heb kunnen geven. Het is vooral de snelle opeenvolging van deze gebeurtenissen geweest, die mij nu parten speelt: het zeer emotionele besluit van zondag 1 november jl. om uit elkaar te gaan, het acuut wegdoen van al mijn mannenkleding, het alleen nog dragen van dameskleding, het veranderen van mijn voornaam (ook best een ingrijpend besluit), het bezichtigen van andere woningen, het (weer) gaan dragen van een haarwerkje en het op mijn werk openlijk uitkomen voor mijn transgender -zijn. Sommige gebeurtenissen hebben mij diep aangegrepen (het besluit uit elkaar te gaan), andere waren vooral spannend (alleen nog die kleding dragen, waar ik mij prettig bij voel) en sommige ook wel leuk, zoals het bezichtigen van nieuwe woonruimte. Afzonderlijk is het allemaal prima te behappen, maar als alles tegelijk op je afkomt, dan lijkt het wel een achtbaan, waarin ik terecht ben gekomen en die - anders dan de Python in de Efteling - niet slechts anderhalve minuut duurt. Bij tijd en wijle heb ik het gevoel de regie niet langer in handen te hebben, hetgeen bij een achtbaar vanzelfsprekend ook daadwerkelijk het geval is. Maar omdat ik juist heel graag de regie over mijn eigen leven in handen wil hebben, bedenk ik - zittend op mijn bed met mijn MacBook op schoot - dat ik wat gas moet terugnemen en dat ik ruim de tijd moet nemen om bovengenoemde gebeurtenissen eerst goed te verwerken, alvorens de volgende stap te zetten. En dat is precies wat ik de komende periode ga doen: rust nemen en verwerken wat nog deels onverwerkt is. Immers, 2016 wordt een heel emotioneel jaar en daar heb ik al mijn 'processorkracht' voor nodig. Ik wil dan niet belemmerd worden door onverwerkte zaken uit 2015, met het risico dat ik er aan onderdoor ga. Ik zal niet de eerste zijn. Oftewel, stop de persen!