4 jaar geleden
dinsdag 30 augustus 2016
Als je afwijkt van de norm (als transgender blijk ik van verschillende normen af te wijken), dan lijkt het wel of je vogelvrij bent. Daar ben ik inmiddels wel aan gewend. Ik loop regelmatig mensen tegen het lijf die het om de een of andere reden nodig vinden om iets van of over mij te vinden én die vervolgens menen dit hardop te moeten delen met hun omgeving, zodat ik er ook van kan meegenieten. Zo liep ik afgelopen weekend in het Stadshart, het kloppend hart van winkelend Zoetermeer (of zoiets ;-) ). Het was gezellig druk en het was ook nog eens lekker weer. Kortom, geen vuiltje aan de lucht. Op een gegeven moment lopen een man en een vrouw mij tegemoet. Ik beoordeel mensen doorgaans niet op hun voorkomen en dat ga ik hier dan ook niet doen. Toen het stel vlak bij mij was, zei de man luid tegen zijn vrouw of vriendin:" Ik dacht even dat dat een vent was". Normaliter negeer ik dit soort onbenullige opmerkingen, maar deze vond ik te mooi om te laten lopen, want ik antwoordde adrem: "Dat dacht ik nou ook van jou". Dat kon deze 'meneer' echter geenszins waarderen, want er volgden wat scheldwoorden aan mijn adres (een dame onwaardig) en hij kwam dreigend op mij af. Het leek mij wel zo verstandig om snel door te lopen en om de eerste de beste damesmodewinkel in te schieten. Tja, wie de bal kaatst...
Liefs, Remke xxx
Labels: transgender, vogelvrij
zondag 21 augustus 2016
Nu ik sinds 6 juni 2016 officieel als vrouw door het leven ga,
krijg ik regelmatig de vraag hoe het met mij gaat nu die juridische drempel is
genomen. En ik moet eerlijk bekennen dat een gevoel van enorme blijdschap zich
meester van mij maakte toen ik die bewuste maandag 6 juni 2016 de aangepaste
geboorteakte in handen kreeg met daarop de vermelding van mijn nieuwe voornamen
en van mijn aangepaste geslacht. Het was fijn om eindelijk na al die jaren
ploeteren de erkenning te krijgen in de vorm van een officieel stuk, waarin ik
de bevestiging vond dat ik inderdaad ben wie ik altijd al dacht te zijn. En ja,
ik voel mij op dat moment erg gelukkig. Maar het is natuurlijk niet zo dat mijn
geluksgevoel uitsluitend gebaseerd is op dit juridische document, al helpt het
wel een klein beetje ;-) Ik heb al eerder geschreven en tegen vrienden en
bekenden verteld dat ik mij als mens nog nooit zo gelukkig heb gevoeld, ondanks het naderende afscheid van mijn jeugdliefde. Terugkijkend heb ik jarenlang het
leven van een ander geleid, waarbij ik sporadisch én in het geniep de ruimte
nam om delen van mijn ware ik te laten zien. Dat dubbelleven ging enorm aan mij
knagen, sterker, ik ging er kapot aan. Geleidelijk aan nam ik steeds meer
afscheid van het leven van deze Remco en liet ik steeds meer van mijn ware ik
zien. Dat ging met horten en stoten en dat maakte mijn leven buitengewoon
complex en frustrerend. Ik durfde mijn ware ik niet zo maar van de ene op de
andere dag aan iedereen te tonen. Gedurende jaren waarin ik voorzichtig mijn
transitie in beweging had gezet, heb ik bepaalde situaties en mij bekende
mensen ontlopen, vooral familie en vrienden die nog niet op de hoogte waren van
mijn transitie. En met name dat is een enorme verandering ten opzichte van mijn
huidige situatie, waarbij ik niets en niemand meer uit de weg ga. Ik ben trots
op wie ik ben en draag dat uit. En als anderen daar problemen mee hebben, so be
it. Ik heb even moeten zoeken naar het juiste woord om mijn gevoel goed onder
woorden te brengen en het woord 'bevrijd' beschrijft dit gevoel het beste. Ja,
ik voel mij bevrijd, vooral van mijn eigen angsten, terughoudendheid en gêne.
Ik ben vrij...
Liefs, Remke xxx
Liefs, Remke xxx
Labels: transitie
;;
Subscribe to:
Posts (Atom)
