Hokjes? Wat nou hokjes...!?

Ik heb het jaar 2017 gebombardeerd tot het jaar van mijn wedergeboorte, het jaar waarin Remke tot wasdom moet komen en waarin ik een eigen stekkie moet vinden. Immers, mijn aanstaande ex en haar nieuwe vriend kopen mij uit, zoals dat netjes heet, en ik zal dus op zoek moeten naar andere woonruimte. Geheel vrijwillig overigens, want ik wil zalf heel graag op een andere plek als het ware opnieuw beginnen. En dat betekent dat ik sinds begin 2016 aan het rondkijken ben naar andere woonruimte. In de eerste helft van 2016 was dat geen enkel probleem: het aanbod was groot en de prijzen alleszins redelijk. Maar inmiddels is die situatie drastisch veranderd. De vraag naar koopwoningen/-appartementen is sterk toegenomen, het aanbod daalt, terwijl de prijzen stijgen. Tja, dat zijn de wetten van de vrijemarkteconomie. Vooralsnog maak ik mij geen al te grote zorgen en wil ik nu vooral vaststellen waar ik graag zou willen wonen, waar ik mij op mijn gemak zou voelen: welke plaatsen, welke wijken, welke straten? Waar mijn eigen plekkie aan moet voldoen? Tja, ik heb best veel noten op mijn zang! Ik zoek een appartement met twee (ruime) slaapkamers (één voor mijn dochter en één voor mijzelf) en een ruime woonkamer, omdat ik graag mijn bureau en twee boekenkasten uit mijn huidige studeerkamer in de woonkamer wil plaatsen. De woonkamer moet daarmee voldoende ruim zijn: om en nabij de 38 vierkante meter. En o ja, liefst een aparte ruimte voor de wasmachine, dus niet weggemoffeld in de keuken of badkamer. En omdat ik erg van (zon-)licht houd, wil ik veel ramen en een balkon of terras op het westen of zuidwesten. En natuurlijk zou het heel fijn zijn als de badkamer en de keuken naar wens zijn, zodat ik in ieder geval die de eerste jaren niet hoef te vervangen. Dat is het ideaalplaatje. De praktijk zal zonder meer weerbarstiger zijn en dan zal ik de verschillende eisen en wensen tegen elkaar moeten afwegen. Maar gelukkig ben ik behept met twee rechterhanden, dus als de nood aan de man komt (nooit aan de vrouw, dat is opvallend nietwaar ;-) ), dan zou ik zelf het één en ander kunnen klussen.
Ik heb er in ieder geval heel veel zin in. Het klinkt misschien wat vreemd, want dit nieuwe begin betekent tevens definitief het einde van de relatie met de vrouw met wie ik meer dan 35 jaar lief en leed heb gedeeld, maar ik weet dat we beide inzien dat dit de enige weg is die we kunnen bewandelen om weer gelukkig te worden. Voor mij is die weg wellicht wat kronkeliger: immers, ik moet andere woonruimte zien te vinden en ik ga voor het eerst als alleenstaande én als vrouw door het leven. Wat een spannend en soms ook beangstigend idee. Maar dat is inherent aan een nieuw begin.

Liefs, Remke xxx