Hokjes? Wat nou hokjes...!?

Maandag 8 mei jl. ben ik geïnterviewd door dagblad Trouw naar aanleiding van het uitkomen van een rapport van het Sociaal en Cultureel Planbureau, waaruit blijkt dat het aantal wijzigingen in geslachtsregistratie sterk is toegenomen, maar dat transgenders nog altijd een kwetsbare groep zijn: transgenders zitten vaker dan gemiddeld zonder baan en hebben gemiddeld een laag inkomen. Dagblad Trouw had mijn naam doorgekregen van Transgenders Netwerk Nederland, waar ik ambassadeur ben, en wilde van mij weten hoe ik mijn transitie heb aangepakt en hoe mijn omgeving, zowel privé als zakelijk, daarop heeft gereageerd. De neerslag van het interview, dat dinsdag 9 mei uitkwam, vind je hier: https://www.trouw.nl/samenleving/forse-toename-van-het-aantal-transgenders~a744689c/
Hoe het mij in mijn privéleven is vergaan, dat hebben jullie in mijn blogposts kunnen lezen. Met mijn werkomgeving, te weten het Nationaal Archief in Den Haag waar ik als IT'er werkzaam ben, heb ik het enorm getroffen: mijn collega's hebben mij gesteund in mijn proces;  nooit heb ik een onvertogen woord gehoord, integendeel. Ik moet er wel bij zeggen dat ik mijn collega's deelgenoot heb gemaakt van mijn transitie: zij hebben mij geleidelijkaan zien veranderen van Remco, hun 'mannelijke' collega in Remke, hun vrouwelijke collega. En nieuwe collega's weten natuurlijk niet beter. Die komen af en toe in oude stukken nog wel de naam Remco tegen en zullen vermoeden dat ik ooit als Remco door het leven ging. 
Toen ik de woensdag nadat Trouw was uitgekomen naar beneden ging om een cappuccino te bestellen - we hebben in de hal bij onze ingang een koffiebar die wordt gerund door vrijwilligers - werd ik enthousiast ontvangen door de dienstdoende vrijwilligster die eerst tegen mij zei:"Een cappuccino nietwaar? Om vervolgens te zeggen: "U stond gisteren in de krant hè?" Dat kon ik alleen maar bevestigend beantwoorden. Vervolgens zei deze dame tegen mij dat zij het zo leuk en moedig vond dat ik als transgender en als iemand die zij kende, in de krant stond dat zij daarom een cadeautje voor mij had gekocht. Een toilettastje met verschillende beauty producten. Ik stond perplex. Wat vond ik dat ontzettend lief van deze mevrouw, die mij overigens alleen kent van de cappuccino's die ik dagelijks beneden bestel. Mijn dag kon niet meer stuk! Wat was dat een lief gebaar!!!

Liefs, Remke xxx