Aanbevolen: zo mooi en ontroerend geschreven!

Een halve dochter...

vrijdag 17 november 2017

Altijd al een meisje geweest...

30 juni 2017 was het dan eindelijk zover. Na een serie gesprekken met de psycholoog had ik groen licht gekregen van het genderteam van VUmc om te starten met de hormoonbehandeling. Ik was weliswaar al anderhalf jaar aan de anti-conceptiepil via mijn huisarts, maar nu kreeg ik ook eindelijk 'cyproteronacetaat' (leuk woord voor galgje) om dat vermaledijde testosteron onschadelijk te maken. Maar voor je daadwerkelijk start, worden eerst vier buisjes bloed afgenomen (ik wist niet eens dat ik zoveel bloed had ;-) ) om een nulmeting te hebben. Allerlei stoffen in je bloed worden gemeten, variërend van gamma gt, kreatinine, glucose, hematocriet tot cholesterol en natuurlijk testosteron (mannelijk hormoon) en oestradiol (vrouwelijk hormoon). Na zo'n drie weken zouden de uitslagen zichtbaar zijn in mijn digitale medisch dossier. Toen ik de notificatie in mijn e-mailbox ontving, ben ik direct gaan kijken naar deze bloeduitslagen. Ik was natuurlijk vooral geïnteresseerd in de bloedwaarden van oestradiol en van testosteron. Bij de nulmeting bleek de waarde van oestradiol aan lage kant: minder dan 20 pmol/liter, waar deze waarde bij biologische vrouwen schommelt tussen de 184 en de 367 pmol/liter, ondanks het slikken van de anti-conceptiepil gedurende anderhalf jaar!? En desondanks hadden zich al lichamelijke veranderingen gemanifesteerd dankzij deze anti-conceptiepil (waaronder de vorming van borstklierweefsel) en dat stemde mij wel positief. Ik was meer verbaasd over de hoeveelheid testosteron in mijn bloed: 2,9 nmol/liter, waar deze normaliter schommelt tussen 0,8 en de 2,0 nmol/liter??? Ik was niet de enige die verbaasd was over deze hoge testosteronwaarde in mijn bloed. Ook mijn omgeving kon niet geloven dat ik een 'testosteronbom' was. Ik ben allesbehalve een macho, agressie is een woord dat in mijn vocabulaire niet voorkomt en qua spierontwikkeling ben ik een regelrecht ontwikkelingsland. Ik nam mij voor om opheldering te vragen aan mijn specialist bij de volgende afspraak, te weten 19 oktober 2017. Tijdens die afspraak werd ik eerst lichamelijk onderzocht, waarna ik haar vroeg of mijn dosis cyproteronacetaat niet moest worden verhoogd gezien de hoge testosteronwaarde in mijn bloed. Dit keer was het de endocrinoloog die verbaasd was en aangaf dat mijn testosteronwaarde voor een nulmeting juist aan de lage kant is. De normaalwaarde waar ik aan refereerde bleek die van biologische vrouwen te zijn en niet die van biologische mannen. Bij mannen ligt die waarde namelijk tussen 15 en 30 mol/liter! "Voor de wet - en dus ook voor het VUmc - ben je een vrouw en word je dus vergeleken met de waarden zoals die gelden voor (biologische) vrouwen." Tja, logisch natuurlijk. Met andere woorden, de waarde van 2,9 is weliswaar voor biologische vrouwen iets aan de hoge kant, maar voor een nulmeting best laag gezien het feit dat ik als man ben geboren. Kortom, waarschijnlijk heb ik altijd al weinig testosteron in mijn systeem gehad en ja, dat past inderdaad beter bij het beeld dat ik van mezelf heb. Eigenlijk ben ik dus altijd al een meisje geweest, niet alleen qua genderidentiteit, maar ook qua hormoonhuishouding ;-). Inmiddels slik ik ruim vier maanden cyproteronacetaat en is de bloedwaarde van testosteron verder gedaald naar 0,8 nmol/liter en daarmee zit ik aan de onderkant wat voor biologische vrouwen normaal is. Joehoe!

Liefs, Remke xxx

0 reacties: